Ιστορίες Κτηνοτρόφων Νο 96:
Εν αρχή ην ο τραχανάς…ο γλυκός!! Η παρασκευή του αποτελεί ετήσια θερινή τελετουργία εδώ και δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια! Μαζεύονταν οι γυναίκες του σογιου και τον έφτιαχναν, αν και πλέον, λόγω των αποστάσεων, ο καθένας φτιάχνει το δικό του.
Η διαδικασία απλή σχετικά, τα αρώματα όμως σου δίνουν μια μικρή γεύση, γιατί αποτελεί ένα τόσο ιδιαίτερο έδεσμα!!
Τα υλικά του 2 και λίγο… Φρέσκο γιδινο γάλα (φαντάζομαι γίνεται και με Πρόβειο αλλά αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…), φρέσκο σπασμένο σιτάρι και λίγο αλατάκι για τη γεύση!
Το γάλα αρχίζει να ζεσταίνεται, λίγο πριν βράσει, κι εκεί παθαινεις το πρώτο σοκ αρωμάτων… Στα βουνά μας ή χλωρίδα είναι τόσο πλούσια που δίνει στο γάλα μια απίστευτη ποικιλία αρωμάτων και γεύσεων!! Εκείνη την ώρα προσθέτεις λίγο αλάτι και το σπασμένο σιτάρι… Κι εδώ είναι που θες να βουτήξεις μέσα!!! Τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά… Εκτοοοος από την ώρα που κόβεις τα κομμάτια πριν τα περάσεις στο δερμονι, στο κόσκινο.. Μπορώ να τρώω μέχρι να σκάσω, γι αυτό και η έκφραση αυτή. Μου την είπαν, αφενός γιατί ήθελα φωτογραφία, αφετέρου γιατί είχα ήδη προλάβει να μπουκωσω τρία κομμάτια!!
Τέλος Τον τραχανά μπορείς να τον απολαύσεις σε σούπες με διάφορα κρέατα, σε πίτες κλπ αλλά το δικό μου αγαπημένο φαγητό με τραχανά είναι πολύ απλό… Σουπιτσα που τρώγεται χλιαρή, άνετα τα καλοκαιρινά απογεύματα, με λίγο κρεμμυδάκι, τριμμένη ντομάτα και πιπεριά απ τον κήπο, ελαιόλαδο, λίγο πιπέρι και κομματάκια γιδοτυρι!! Ανυπομονώ να “οψιασει” ο τραχανάς να φτιάξω μια!!!
Υ. Γ. Ναι, όταν μιλάω για φαγητό δεν μπορώ να σταματήσω!!!!!