Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη!Τουτέστιν: Η υπερβολική θλίψη ή στενοχώρια μπορεί να οδηγήσει σε παράλογη συμπεριφορά
Ο κ. Βαϊου ,τον οποίο γνωρίζω και εκτιμώ προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια , επέστρεψε χθες -δυστυχώς πάλι – στο γνώριμο μοτίβο του.
Η ανάγκη του να εκφράζεται δημόσια μέσα από υπερβολικές αναφορές είναι αναμφίβολα προϊόν της έντονης ανησυχίας του για την τοπική αυτοδιοικητική πραγματικότητα ,την οποία όμως φαίνεται να ερμηνεύει μέσα από παραμορφωτικό φακό.
Πίσω όμως από την ακατάπαυστη ρητορεία του δεν κρύβεται τίποτα περισσότερο από την αδυναμία του να προσαρμοστεί σε μια πραγματικότητα όπου το έργο και η αποτελεσματικότητα αντικαθιστούν την κενολογία!
Αν ο φίλος μου ο κ. Βαϊου ήταν λιγότερο επικεντρωμένος στο να βλέπει φαντάσματα αυτοδιοικητικής καταπίεσης και περισσότερο στο να παράγει ουσιαστικές προτάσεις , ίσως να είχε αναγνωρίσει ότι ο Δήμος Μετεώρων διανύει σήμερα , μια από τις πιο δυναμικές περιόδους της ιστορίας του.
Επιλέγει όμως να παραμένει εγκλωβισμένος σε έναν τρόπο σκέψης που θυμίζει όσους ο Γιώργος Σεφέρης περιέγραψε εύστοχα ως « οι τυφλοί της εποχής τους».
Κλείνει τα μάτια μπροστά σε έργα που μιλούν από μόνα τους, αρνούμενος να αναγνωρίσει τη σημαντική πρόοδο που συντελείται στο δήμο Μετεώρων.
Ο πολιτικός λόγος αγαπητέ μου φίλε Γιώργο, δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων ούτε προσωπική εξιλέωση. Είναι εργαλείο αλλαγής ,σύνθεσης και προόδου.
Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω μας τις ακρότητες και ας κοιτάξουμε μπροστά. Γιατί όπως έλεγε και ο Οδυσσέας Ελύτης « Η αλήθεια είναι πάντοτε στον δρόμο.»
Και η αλήθεια είναι πως όλοι, ανεξαρτήτως θέσης, μπορούμε να συμβάλουμε στο κοινό καλό ,αρκεί να το θελήσουμε.
